سلام
در جامعه ما قشر مظلومی به نام " کارگر " وجود داره که انکار پذیر نیست همین حالا که من این پست را منتشر کرده ام و شمایی که این پست را می خوانید روی دانه های عرق کارگرانی نشسته ایم ، اینکه زیاد به روز کارگر بها داده نمیشه دلیل بر این نیست که بخواهیم پول کارگری را بخوریم
اوایل همین ماه ما دو تا کارگر مرد برای خانه تکانی و تغییر دکوراسیون خانه گرفته بودیم که در پایان کار یکی از آن ها نشست و میوه خورد چون مسافت زیادی را باید پیاده می رفت تا بتواند سوار تاکسی شود و مجدد تاکسی دیگری بگیرد ، سر درد و دلش با پدرم باز شد که خیلی ها مرا می شناسند و با من تماس می گیرند که برای تمیز کردن راهرو و بروم وقتی که کارم به پایان می رسد من حرفی برای دستمزدم نمی زنم یعنی رویم نمی شود و خجالت می کشم ۹۰ ٪ آن ها دستمزد مرا می دهند و ۱۰٪ آن ها دستمزد مرا نمی دهند و حتی در خیابان هم مرا می بینند طوری وانمود می کنند که مرا ندیده اند و یا نمی شناسند ، این کار درستی است ؟ برای یک کارگر همان ۱۰٪ هم نان شبی و آبی است البته نمی شو انکار کرد هر کسی باید حق خودش را بگیرد ولی بر فرض که مشکل از خودش است ولی این کار درست است پول کارگری را که تمام ثروتش بازوهایش است و یک روز کار نکند برای نان شب لنگ است را بخوریم ؟ چرا باید به دنبال این باشیم که چه کسی مشکل یا نقصی دارد از آن سوء استفاده کنیم ؟
اگر در کار بساز و بفروش هم هستیم باید تا عرق کارگر خشک نشده پول کارگر را بدهیم ، چون او در حین بیل و کلنگ زدن و پرتاب آجر به فکر نانی ست که باید به خانه ببرد است و عاشق چشم و ابروی ما نیستند که از صبح تا ۵ عصر کار کنند و بگویند باعث افتخارمان بود برای شما کار کردیم ، اگر ما غرور داریم و دوست نداریم کسی گریه کردنمان را ببیند کارگر هم دوست ندارد به خاطر پولش پشت در بسته بنشیند و گریه کند و غرورش در مقابل عابران بشکند ، افراد در سطح مالی برابر نیستند اما در پایان همه ی ما انسانیم و یکسان
درباره این سایت